Tambre werkt al vele jaren samen met de Complutense Universiteit van Madrid waarbij we gezamenlijk onderzoek doen naar verschillende aspecten van geassisteerde voortplantingsgeneeskunde met het doel wat zou kunnen leiden tot vooruitgang in deze wetenschap en voordelen voor patiënten die dit soort behandelingen ondergaan.
We hebben met Dr. Susana Cortés, directrice van de laboratoria van Clinica Tambre, gesproken om het laatste nieuws over de lopende onderzoeken te ontvangen.
De relatie tussen het NLRP3 en lage eierstokreserve
Op dit moment voert het laboratorium van Tambre samen met de Complutense Universiteit van Madrid verschillende onderzoeken uit naar het ontstekingsproces, in het bijzonder de kritische rol van het NLRP3 bij de controle en opsporing van ovariële weefselschade. De verkregen resultaten suggereren dat een toename van oxidatieve stress kan leiden tot een verhoogde ovariële weefselactiviteit van NLRP3-ontstekingen. Dit zou de weg voor nieuwe therapeutische strategieën kunnen vrijmaken voor de behandeling van vrouwelijke vruchtbaarheidsstoornissen, zoals een lage eierstokreserve.
Dr. Cortés bevestigt dat de invloed van oxidatieve stress ook moet worden benadrukt (de inflammasoom is een signaalmolecuul van deze zelfde onbalans), omdat het de ontsteking van de eierstokken kan stimuleren en een geleidelijke uitputting van de eierstokfollikels kan induceren, evenals het genereren van eicellen van slechte kwaliteit. De ontsteking zet de activering van het caspasetraject in gang (waarbij de ene proteïne de volgende activeert). Geactiveerde caspase-1 speelt een fundamentele rol in de proteolytische verwerking en dus in de rijping van IL-1b en IL-18 cytokineprecursoren (1). «Een van de mechanismen die betrokken is bij deze processen is ‘pyroptosis’, een proces dat sterk gereguleerd wordt door ontstekingen, wat leidt tot de activering van de zogenaamde caspase route en dus tot geprogrammeerde celdood«, legt de directeur van de Laboratoria in Tambre uit. De activering van NLRP3, brengt conformatieveranderingen teweeg die de rekrutering van een adaptoreiwit ASC mogelijk maakt, dat op zijn beurt een wisselwerking heeft met de inactieve procaspase-1. Ten slotte is de geactiveerde caspase-1 verantwoordelijk voor de rijping van pro-IL-1 en pro-IL-18 tot biologisch actieve vormen. IL-1 draagt bij tot de ontwikkeling en instandhouding van de ontstekingsreactie. Parallel aan dit proces, en als gevolg van de activering van caspase, kan het apoptose induceren.
Welke gevolgen kan dit hebben voor geassisteerde voortplanting behandelingen?
De studies die Clinica Tambre samen met de Faculteit Geneeskunde van de Complutense Universiteit van Madrid onder leiding van professor Jesús A. Tresguerres (hoogleraar Fysiologie en Experimentele Endocrinologie) en professor Elena Vara (hoogleraar Biochemie en Moleculaire Biologie) uitvoert, verstrekken nieuwe informatie over de activeringsmechanismen van deze processen. «»We weten ook meer over de actiemechanismen die we als professionals kunnen uitoefenen om deze processen te minimaliseren en onze toekomstige patiënten met pathologieën die geassocieerd worden met een lage eierstokrespons, nieuwe en betere behandelingen te kunnen bieden», concludeert Cortés.
